Mensagens

A mostrar mensagens de março, 2008

POEMAS DA PRIMAVERA

Imagem
A FONTE Com voz nascente a fonte nos convida A renascermos incessantemente Na luz do antigo sol nu e recente E no sussurro da noite primitiva. Sophia de Mello Breyner FLORES Era preciso agradecer às flores Terem guardado em si, Límpida e pura, Aquela promessa antiga Duma manhã futura. Sophia de Mello Breyner GLÓRIA Depois do Inverno, morte figurada, A primavera, uma assunção de flores. A vida Renascida E celebrada Num festival de pétalas e cores. Miguel Torga
Imagem
La mano [Conto. Texto completo] Ramón Gómez de la Serna El doctor Alejo murió asesinado. Indudablemente murió estrangulado. Nadie había entrado en la casa, indudablemente nadie, y aunque el doctor dormía con el balcón abierto, por higiene, era tan alto su piso que no era de suponer que por allí hubiese entrado el asesino. La policía no encontraba la pista de aquel crimen, y ya iba a abandonar el asunto, cuando la esposa y la criada del muerto acudieron despavoridas a la Jefatura. Saltando de lo alto de un armario había caído sobre la mesa, las había mirado, las había visto, y después había huido por la habitación, una mano solitaria y viva como una araña. Allí la habían dejado encerrada con llave en el cuarto. Llena de terror, acudió la policía y el juez. Era su deber. Trabajo les costó cazar la mano, pero la cazaron y todos le agarraron un dedo, porque era vigorosa corno si en ella radicase junta toda la fuerza de un hombre fuerte. ¿Qué hacer con ella? ¿Qué luz iba a arrojar sobre el
Imagem
"Um domingo Estoril" de passarem navios, petroleiros. de passarem às vezes cruzadores. de passarem as nuvens e os veleiros. de cansarem o olhar os pescadores. de passarem atletas e mulheres. de passarem os cães e os namorados. e, em seus óculos grandes como halteres, inglesas lambiscando os seus gelados. de passarem as ruivas do casino, sardentas e lascivas, e o ginasta que em frente dos banhistas faz o pino. de passar o comboio que se afasta. de passar repassar a mulidão de um domingo estoril no paredão. Vasco Graça Moura
Imagem
Quatro sonetos a Afrodite Anadiómena I PANDEMOS Dentífona apriuna a veste iguana de que se escalca auroma e tentavela. Como superta e buritânea amela se palquitonará transcêndia inana! Que vúlcios defuratos, que inumana sussúrica donstália penicela às trícotas relesta demiquela, fissivirão boíneos, ó primana! Dentívolos palpículos, baissai! Lingâmicos dolins, refucarai! Por manivornas contumai a veste! E, quando prolifarem as sangrárias, lambidonai tutílicos anárias, tão placitantos como o pedipeste. II ANÓSIA Que marinais sob tão pora luva de esbanforida pel retinada não dão volpúcia de imajar anteada a que moltínea se adamenta ocuva? Bocam dedetos calcurando a fuva que arfala e dúpia de antegor tutada, e que tessalta de nigrors nevada. Vitrai, vitrai, que estamineta cuva! Labiliperta-se infanal a esvebe, agluta, acedirasma, sucamina, e maniter suavira o termidodo. Que marinais dulcífima contebe, ejacicasto, ejacifasto, arina!... Que marinais, tão pora luva, todo... III URÂNIA Purília